Hoe afstand ons dichter bij elkaar brengt… Online meetings, conferencecalls en ons eerste webinar voorbij is het duidelijk geworden: afstandswerken hoort er vanaf nu bij.
Is er een substituut voor goed ouderwets persoonlijk contact? Kunnen we onze persoonlijke contacten voortaan beleven zonder nog buiten te komen?
Dat blijft onwaarschijnlijk. Gelukkig maar. Hoe zeer we ook digitaliseren, sommige gesprekken horen altijd face to face te zijn.
Denk aan het meedelen van heel goed nieuws bijvoorbeeld. Of slecht nieuws. We kunnen ons als bedrijfsleider maar moeilijk voorstellen iemand aan te werven of te ontslaan via een videocall.
Privé is dat niet anders. Zie je fijn uitgedost voor een eerste date plaats nemen voor een webcam. Het wordt in elk geval niet de avond van de eerste kus.
Nee, videobellen vervangt het straks nog niet allemaal.
Hoe meer zintuigen, hoe meer vreugd.
Dat gezegd; heel veel andere gesprekken behoeven dat ook helemaal niet.
Als verbale en non verbale communicatie voldoende afgedekt zijn ervaren we nu heel wat nodeloze kilometers, verloren tijd en onnodige uitstoot te vermijden.
Nieuwe technologie is daar verrassend genoeg niet verantwoordelijk voor. Die technologie is er sedert mijn eerste witte haren. En serieus, die zijn er nu al even.
Maar wat is dan de reden dat we videocalls zo moeilijk als façon de faire nemen? En waarom blijven webinars iets om naar te kijken en niet echt om te doen?
De reden is even merkwaardig als eenvoudig: De mens houdt niet van verandering.
Wij ondernemers denken natuurlijk graag van wel. Wij denken dat wij verandering omarmen, vaak als allereersten. Als pioniers. ’Verdikke, de rest ziet het weer nog niet.’
Maar niets is minder waar Christoffel. Het is een leugen die we graag geloven. Als ondernemers houden wij ook graag vast aan wat we kennen en vertrouwen.
Ook wij zijn behoudsgezind. Ook wij hekelen ware verandering. Loslaten van het bekende.
We hebben hoogstens wat beter begrepen dat verandering een voorwaarde is voor verbetering.
Er bestaat geen vooruitgang zonder verandering.
En het is die brandende passie voor vooruitgang die ons steeds weer helpt om uit die gevaarlijke (en altijd loerende) comfortzone te blijven.
Ik spaarde de voorbije weken een arsenaal aan uren uit. Geen haar in de war bij het binnenkomen. Geen broek die nog open staat. Geen slechte koffie om met geveinsde dankbaarheid uit te slurpen.
‘Suiker / melk?’ Neen dank u.
Het went wel.
De meeste online ontmoetingen zijn ook korter dan hun fysieke alternatief. Al eens op gelet? Het voorspel gaat sneller overboord. We kind of skip the small talk.
Te lang op een scherm staren gaat ook sneller vervelen.
Webinars zijn dan weer een sterke manier van prospecteren. Stel nu, je hebt een afspraak voor jouw bedrijfspresentie geland. In Brussel. Voor een beetje West Vlaming is dat een uur rijden. Met vertraging en parking zoeken twee uur. Da’s een halve dag heen en terug.
Stel dat je dat elke week wilt doen. Dat zijn 24 halve en 48 volle werkdagen dat jij dapper de Belgische wegen trotseert. Om een kleine 50 uren te gaan presenteren bij evenveel partijen.
Één geslaagd webinar voor 50 mensen spaart jou zo een slorige 45 werkdagen per jaar. Daar kan je al eens iets mee.
Maar wat is dan nog de waarde van een flinke handdruk? Van live contact en connecteren?
Hoeveel mis je van een kennismaking als je de planten niet ruikt aan de inkomstbalie en ziet welke magazines op de tafel liggen in de wachtruimte? Als je geen sfeer capteert bij het binnenkomen?
Hoeveel signalen missen we binnen de enge rechthoek van ons computerscherm?
De uitkomst zit zoals vaker misschien niet in radicaal zijn maar in combineren.
Als we er met zijn allen in slagen om onze fysieke meetings te halveren, of naar een derde terug te schroeven, wat zou dat kunnen doen met ons volgelopen verkeer? En met onze problematische uitstoot?
Wat zou de impact zijn op de dagelijkse workflow? En wat doet dit met de vooruitgang van je bedrijf?
Een tiental jaren terug kreeg ik van een goede vriend het boek Remote van Jason Fried en David H. Hansson cadeau. Het was een gift met een knipoog, van een tech- naar een bouwondernemer die dit toen eerder als science fiction las.
Waar ligt dat boek alweer?
Miguel
Fijn geschreven Miguel.
Al aan een carrière als fulltime schrijver gedacht? Tenminste… “als” gietvloeren tot het verleden behoren…
Hallo Stefaan, dank voor jouw feedback.
Gietvloeren behoren alvast nog niet tot het verleden, ze zijn er pas! En we zullen ze met Liquidfloors nog sterk ontwikkelen de komende jaren!
Schrijven is echter een levenslange passie. Blij dat dat ik gestart ben, en blij dat het pleziert..